Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ

Γράφει ο Διονύσης Μινέτος
BSc Επιστήμη Περιβάλλοντος
MSc Coastal Zone Management
PhD & BSc Μηχανικός Χωροταξίας, Πολεοδομίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης

Είναι φυσικό πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση να υπάρχουν έντονες παραταξιακές ζυμώσεις μεταξύ των επιτελείων των υποψηφίων και των ατόμων που καλούνται να πλαισιώσουν ή απλώς να «στηρίξουν» τα παραταξιακά ψηφοδέλτια. Ιδιαίτερα στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, το αποκαλούμενο «παρασκήνιο» ήταν πάντοτε (και συνεχίζει να είναι) εντονότερο σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές. Εδώ, οι λεγόμενες «διαχωριστικές γραμμές» δεν είναι ξεκάθαρες και επομένως, οι επίδοξοι διεκδικητές σταθμίζουν πλήθος παραγόντων προκειμένου να αποφασίσουν ποια τακτική τελικά θα υιοθετήσουν και πιο στρατόπεδο θα προσεγγίσουν. Πολλά χρόνια τώρα, τα προαναφερθέντα «ήθη και έθιμα» αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας και της παράδοσης των εκλογικών αναμετρήσεων για την τοπική αυτοδιοίκηση και στο νησί μας. Ως εδώ όλα καλά όταν γίνονται με μέτρο.
Ωστόσο, στη πολιτική το ζητούμενο είναι πάντοτε η πολιτική και όχι οι «σταθμίσεις». Η πραγματική πολιτική ισορροπεί τις καταστάσεις και απομακρύνει τον κίνδυνο εκτροχιασμού τους. Όμως, η επιστροφή της πραγματικής πολιτικής στο προσκήνιο προϋποθέτει τη διεξαγωγή ενός ευρύτερου κοινωνικού διαλόγου πάνω σε βασικούς άξονες και προτεραιότητες που μεταξύ άλλων θα αφορούν και στην καθημερινότητα των πολιτών. Ένας τέτοιος άξονας θα μπορούσε να είναι η χάραξη μιας πολιτικής που θα βελτιώνει τις συνθήκες ζωής και τη λειτουργικότητα των οικισμών και των πόλεων του νησιού μας για όλες τις κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα για τις πλέον ευαίσθητες εξ αυτών όπως είναι τα παιδιά.
Σήμερα, ένα μεγάλο ποσοστό των παιδικών χαρών του νησιού μας είναι επικίνδυνες για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών. Πέραν ορισμένων (λίγων) φωτεινών εξαιρέσεων, σε αρκετές περιπτώσεις ο χρήστης συναντά χαλασμένα ή σκουριασμένα παιχνίδια, επικίνδυνες παγίδες στο έδαφος, χρήση μη πιστοποιημένων υλικών που δεν έχουν ελεγχτεί για την ασφάλειά τους (π.χ. στο παρελθόν πολλά ξύλινα παιχνίδια εξωτερικού χώρου ήταν εμποτισμένα με επικίνδυνες ουσίες), έλλειψη περίφραξης κλπ. Η κακή συντήρηση και η έλλειψη σχεδίου τακτικών επιθεωρήσεων και ελέγχων επιδεινώνουν την κατάσταση.
Δεν θα προσδιορίσω ούτε τις «καλές» ούτε τις «κακές» παιδικές χαρές γιατί αυτό δημιουργεί hard feelings στους αρμόδιους. Εκλαμβάνεται συνήθως ως μια δόλια προσπάθεια να υποστηριχθούν κάποιοι και να υπονομευτούν κάποιοι άλλοι και έτσι το κείμενο κινδυνεύει να χάσει τα επιχειρήματά του, παρόλο που τα πραγματικά επιχειρήματα και η ευθεία κριτική δεν θα έπρεπε να αποτελούν πρόβλημα στη δημοκρατία. Ωστόσο, οι χρήστες των χώρων ξέρουν και σχολιάζουν.
Τα στοιχεία που συχνά-πυκνά δίνει στη δημοσιότητα το Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης Ατυχημάτων (ΚΕΠΠΑ) είναι απογοητευτικά. Λέγεται ότι ένας στους δέκα σοβαρούς τραυματισμούς παιδιών συμβαίνει στις παιδικές χαρές. Πέρα από τον προφανή κίνδυνο θανάτου, τα ατυχήματα στις παιδικές χαρές έχουν συχνά ως αποτέλεσμα την πρόκληση σοβαρών καταγμάτων, διασείσεων αλλά και νευρολογικών βλαβών μόνιμου χαρακτήρα που συνοδεύουν τα παιδιά για το υπόλοιπο της ζωής τους. Και όμως, στις παιδικές χαρές παίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια τόσο των απλών πολιτών όσο και των Δημάρχων και Δημοτικών Συμβούλων. Και όμως, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα παιδιά θα προσπαθήσουν να παίξουν με ότι τους δώσουμε. Με ελεγμένα και ασφαλή παιχνίδια ή με σκουριασμένα και χαλασμένα παιχνίδια.
Δεν ξέρω αν αυτή η κατάσταση αντανακλά το πραγματικό επίπεδο της ασκούμενης τοπικής πολιτικής αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Ο Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης (ΕΛ.Ο.Τ) διαθέτει εξειδικευμένο εργαστήριο ελέγχου παιχνιδότοπων και παιδικών χαρών. Οι έλεγχοι γίνονται με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές ασφαλείας και οι παιδικές χαρές αποκτούν ειδικό σήμα πιστοποίησης. Με τους ελέγχους, οι παιδικές χαρές βελτιώνονται αποκτώντας, όπου απαιτείται, δάπεδα με απορροφητικότητα κρούσεων, ελεγμένα και ασφαλή παιχνίδια αλλά και κατάλληλο εξοπλισμό. Ελάχιστοι (ίσως λιγότεροι των 20) από τους 1000 Καποδιστριακούς Δήμους έχουν μέχρι σήμερα ζητήσει τη συνδρομή του ΕΛ.Ο.Τ για τη βελτίωση των παιδικών χαρών τους.
Δεν γνωρίζω την ακριβή νομοθεσία για τη λειτουργία των παιδικών χαρών αλλά έχω την εντύπωση ότι με σχετική υπουργική απόφαση έχει δοθεί στους Δήμους προθεσμία ως τις 31-12-2012 να προσαρμοστούν με τα σχετικά πρότυπα και να βελτιώσουν τη λειτουργία αυτών των χώρων, να καταρτίσουν σχέδια συντήρησης και να ορίσουν υπεύθυνους ελέγχου. Οι Δήμοι μας έπρεπε ήδη να έχουν ανταποκριθεί. Πιστεύω ότι κανένας δημότης δεν θα είχε αντίρρηση, ορισμένα από τα ανταποδοτικά τέλη που εισπράττουν οι Δήμοι να επενδύονταν (διότι περί επένδυσης πρόκειται) στη βελτίωση των Παιδικών Χαρών.
Τέλος, ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή, πέρα από το λεγόμενο «παρασκήνιο», θα γίνει ουσιαστική πολιτική συζήτηση με προτάσεις και επιχειρήματα για τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη. Ο πολίτης ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο να μάθει εκ των προτέρων την τιμολογιακή πολιτική του αυριανού δημάρχου σε σχέση με την ύδρευση και τα δημοτικά τέλη (αυτό το μαθαίνει συνήθως την επομένη των εκλογών) και όχι τις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες – ματαιοδοξίες των υποψηφίων. Το ζητούμενο είναι μια δημοτική αρχή χωρίς αλαζονεία, χωρίς αδιαφορία, χωρίς αποκλεισμούς αλλά με ανοιχτά αυτιά, έτοιμη να συνδράμει αποτελεσματικά στα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών.