Τετάρτη, 23 Ιουνίου 2010 (kefaloniaphotonews)

«Ο ΚΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ»

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΗΜΕΡΗΣΙΟ

Σοφία Αράβου-Παπαδάτου

Δρ Κοινωνικής Ψυχολογίας

Τα άρθρα σας που αναφέρονται, τόσο στον ΣΥΝ, όσο και σε μένα (Παρασκευής 18/6, Σαββάτου 19/6, Τρίτης 22/6 και Τετάρτης 23/6), τα έχω δει όλα. Για να είμαι ειλικρινής, το Σαββατοκύριακο ετοίμασα ένα νέο άρθρο-απάντηση, το οποίο όμως με απασχόλησε κάπως διαφορετικά και ομολογώ ότι προβληματίστηκα αν πρέπει να το στείλω ή όχι. Αφού όμως, παραφράζοντας τον Καβάφη, μου λέτε έστω και περιπαικτικά, «Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς… Αράβου», στέλνω το μισό.

Αρχικά, απευθύνω φιλικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς στον υποψήφιο ψηφοφόρο μας «Ιβάν τον Τρομερό». Με το καλό και μέλος, φίλε. Στη συνέχεια και παρακάμπτοντας τη δεοντολογία, θα απαντήσω στα ερωτήματα του «Βαρδιάνου». Παρατηρώ ότι έγινε «πανδημία» σχεδόν σε όλες τις παραπολιτικές σας στήλες, το ερώτημα σε ποια τάση ανήκουν κάποια μέλη μας. Εντούτοις, μία συνέντευξη, για να απαντηθούν όλες οι απορίες σας, δεν θα έβλαπτε. Η συνέντευξη είναι πανίσχυρο δημοσιογραφικό όπλο, το ξέρουμε όλοι, και απορώ γιατί χρησιμοποιείται παράπλευρη και πιθανότατα μη έγκυρη πληροφόρηση.

Όσο για τον «Δούρειο Τύπο του Μενέ-λαου», είναι επίσης σύντροφος; Κατάλαβα καλά; Θα χαιρόμουνα ιδιαίτερα. Το Σωκρατικό και Πλατωνικό «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» που μου γράφει, πρέπει να είναι για όλους μας «Ευαγγέλιο».Τελικά όμως, ευτυχώς που δεν έστειλα το άρθρο γιατί συμπληρώνω την απάντησή μου με τα δημοσιεύματα του Δούρειου Τύπου – Μενέ-λαου της Τετάρτης 23/6.

Η προβολή που μου κάνετε αγαπητέ, όπως λέτε, μέσα από τα φύλλα σας, είναι αρνητική. Διώχνει, δεν προσελκύει ανθρώπους. Άσε που δεν έχω θυρωρό για να με μάθει, όπως λέτε, αφού δεν μένω σε πολυκατοικία. Τα τρία τελευταία χρόνια που ήρθαμε πλέον μόνιμα στην Κεφαλονιά, μένω στην Πεσσάδα. Εκεί βρίσκεται η περίφημη «Πλατεία Κουβέντας», γι΄αυτό είπα να κουβεντιάσουμε λίγο. Κανονικά έπρεπε να μιμηθώ τον καλό ηθοποιό Μίμη Φωτόπουλο, που επίσης τον αναφέρετε, και να πω «Το Δίκαννο!!». Ποτέ όμως δεν θα μετατραπώ σε «γαυγίζουσα σκύλα» των καναλιών και της πέννας (οι ορμόνες που λέγονται ανδρογόνα, δεν είναι κυρίαρχες σε μένα). Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να γράψω με κάθε ύφος. Φάνηκε πιστεύω στο άρθρο, με το οποίο κηρύξαμε πόλεμο «Θα έπρεπε να κρύβονται αντί να σχολιάζουν», με τη σύμφωνη γνώμη της Ν.Ε. Μπορεί οι παππούδες μου να ήταν πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη (Φανάρι και Παντείχι… sic αλαζονεία), αλλά εγώ γεννήθηκα, μεγάλωσα και εργάστηκα στην Αθήνα και μάλιστα στα δυτικά προάστια, στο Περιστέρι. Με αυτή την έννοια και ως Περιστεριώτισσα, διαθέτω την καλώς εννοούμενη «μαγκιά», έχω πεθάνει στη δουλειά και δεν έχω καθόλου «ρετιρέ στην Κηφισιά», εάν υπονοεί εμένα ο κ. Ανουσάκης. Αισθάνομαι σαν να δίνω συνέντευξη στον εαυτό μου.

Στο άρθρο του Σαββατοκύριακου, που σας προανέφερα, υπήρχαν δύο μέρη, το «καλό» και το «κακό». Λόγω του μεγάλου προλόγου όμως, σήμερα θα αναφερθώ μόνο στο καλό σκέλος, που αφορά τις πληροφορίες που ζητάτε για τον τοπικό ΣΥΝ. Στο «κακό» μέρος έχω κάνει, ως διδάκτωρ της κοινωνικής ψυχολογίας (άντε πάλι!), μία πιλοτική, διερευνητική ανάλυση περιεχομένου στα κείμενα που γράψατε για μένα, τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ, τελικά, πρέπει να είστε όλοι καλά παιδιά, η γλώσσα που χρησιμοποιήσατε σας κατατάσσει, επιστημονικά τουλάχιστον, σε δυσμενείς κατηγορίες.

Προχωρούμε και επαναλαμβάνω ότι παρακάμπτω τη δεοντολογία, διότι ως γραμματέας του τοπικού ΣΥΝ, θα σας απαντούσα πρόθυμα και υπεύθυνα σε κάθε ερώτημα, μέσα από μια συνέντευξη, και παρακαλώ έτσι να γίνεται στο μέλλον. Υπάρχει ολόκληρη Πολιτική Απόφαση του συνεδρίου μας, για παράδειγμα. Δεν πειράζει όμως, για πρώτη και τελευταία φορά, σας απαντώ με αυτόν τρόπο.

Όπως το αναφέρατε, όντως ο Κώστας Παπαδάτος ανήκει στην Ανανεωτική Πτέρυγα, που αποχώρησε από το συνέδριο μας και από την κοινοβουλευτική ομάδα, ενώ ανακοινώνουν ότι θα δημιουργήσουν δικό τους πολιτικό φορέα. Ο Μάκης Δημητράτος ανήκει στον ΣΥΝ και σε καμία συγκεκριμένη τάση, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος σε τοπική ηλεκτρονική εφημερίδα, που τον ρώτησε. Ο Θόδωρος Γαλιατσάτος ανήκει στο αριστερό ρεύμα του Λαφαζάνη και εγώ προσωπικά, ανήκω στην ενιαία πλατφόρμα μελών 2010, στην οποία προτείναμε προωθητικές συνθέσεις με παράλληλη εξυγίανση των ακραίων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλατφόρμα 2010 δεν αποτελεί τάση και συμπράττει μαζί με την αριστερή ενότητα, η οποία είναι μία ακόμα τάση, αλλά και η πλειοψηφούσα. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρόεδρος όλων μας. Ο βουλευτής Δ. Παπαδημούλης παρότι ανήκει στους ανανεωτικούς, δεν αποχώρησε από το συνέδριο, ούτε παραιτήθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα, και προσπαθεί, όπως όλοι, να γεφυρωθούν οι διαφορές, αφού απέσπασε την προσωπική υπόσχεση από τον πρόεδρο για την διευθέτηση των σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ως προς την εκλογή μου τώρα. Η δική μας ΝΕ είναι εννεαμελής και εκλέχτηκα με απόλυτη πλειοψηφία, όπως γίνεται σε όλα τα κόμματα. Ο ΣΥΝ Κεφαλονιάς και Ιθάκης πήρε περίπου 4% (1035 ψήφοι), καθόλου αμελητέα ποσότητα, όπως θέλετε να μας παρουσιάσετε. Τόσο απλό ήταν να μάθετε, χωρίς να ανταλλάσσονται επιστολές επιβεβαίωσης ή ακύρωσης.

Παρατηρούμε ότι, όπως σε όλα τα κόμματα, έτσι και σε μας, υπάρχει μία πολυτασικότητα, που αποτυπώνει τον κατακερματισμό, την αβεβαιότητα και την αγωνία της ίδιας της κοινωνίας, λόγω της παγκόσμιας και εγχώριας οικονομικής κρίσης που βιώνουμε. Σε τέτοιες χρονικές συγκυρίες γίνονται ανακατατάξεις, που συνήθως οδηγούν σε νέες πολιτικές συνθέσεις, με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. «Κουρδίζονται τα όργανα», προκειμένου να δημιουργηθούν νέες πολιτικές «ορχήστρες», ώστε να εκπέμψουν πραγματικές πολιτικές «μελωδίες». Μένει να δούμε τους πολιτικούς «μαέστρους», να διευθύνουν με την κοινωνικά «χρυσή μπαγκέτα».

Σε άλλο άρθρο θα σας μιλήσω για «το κακό» μέρος της ποιοτικής ανάλυσης περιεχομένου, που έκανα. « Ο καθείς και τα όπλα του». Ένα μικρό δείγμα, πρόγευση. Αποκαλώντας με Αράβου και όχι Αράβου-Παπαδάτου, όπως είναι το πλήρες επίθετο με το οποίο υπογράφω, συνειδητά ή ασυνείδητα, με κάνετε «εξωομάδα» ως προς την Κεφαλονιά. Αναδύεται ένας τοπικίστικος σωβινισμός, που κραυγάζει «προσέξτε δεν είναι Κεφαλονίτισα». Απλά σας το λέω και δεν με ενοχλεί καθόλου. Έτσι κι αλλιώς πιστεύω στις ασύνορες πατρίδες. Εξάλλου ως Αράβου υπογράφω και τις καλλιτεχνικές μου δημιουργίες, ζωγραφική, γλυπτική και ποίηση (πίσω πάλι!).

Μην αλλάξετε τις προσφωνήσεις σας! Δεν ξέρεις, μπορεί οι

συγκρούσεις μας να αποδειχτούν πραγματική «Πολεμική Τέχνη».