Γράφει ο Διονύσης Μινέτος
BSc Επιστήμη Περιβάλλοντος
MSc Coastal Zone Management
PhD & BSc Μηχανικός Χωροταξίας, Πολεοδομίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης.
Η χώρα περιθωριοποιημένη, σε ρόλο διεθνούς επαίτη.
Στο εξωτερικό ντρέπεσαι να πεις ότι είσαι Έλληνας.
Στο εσωτερικό, σύνταξη μετά από 40 χρόνια δουλειάς παρακαλώ.
Ο 13ος και 14ος μισθός του ιδιωτικού τομέα, οδεύουν με βήμα γοργό προς το οστεοφυλάκιο στο οποίο ήδη φυλάσσονται τα λείψανα του 13ου και 14ου μισθού του δημοσίου τομέας.
Ο ΦΠΑ στρογγυλοκάθισε στο 23% και έχει ο Θεός.
Η ανεργία τραβάει την ανηφόρα.
Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό, το Τοπικό Πολιτικό Πάρτι Σιωπής που έχει στηθεί με κύρια χαρακτηριστικά την επίμονη απουσία προτάσεων, διαλόγου, προγραμμάτων και θέσεων, συνεχίζει ακάθεκτο. Ένα σχεδόν αδιαπέραστο προπέτασμα καπνού, καλύπτει το πολιτικό σκηνικό του νησιού θυμίζοντας τοπίο στη ομίχλη, καθώς μας είναι ακόμη παντελώς άγνωστο πώς σκέφτονται οι επίδοξοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες να χειριστούν τα προβλήματα της τοπικής οικονομίας και της καθημερινότητας των πολιτών.
Οι περισσότεροι τοπικοί κομματικοί παράγοντες λικνίζονται με κέφι στους ανέμελους και υποκριτικούς ρυθμούς του άσματος «να δούμε τι θα πει το κόμμα». Από την άλλη μεριά αποδεικνύεται ότι βρισκόμαστε στο νησί όπου οι πολιτικοί κάνουν πολιτική μέσα από τα πάθη τους. H ολική έκλειψη πολιτικής σκέψης τροφοδοτεί σταθερά την παρασκηνιακή πολιτική δραστηριότητα, σε σημείο που δεν θα αργήσουμε να δούμε ένα δεύτερο κύκλο Βυζαντινού τύπου αντιπαραθέσεων τόσο στο Δήμο Κεφαλονιάς όσο και στην Περιφέρεια Ιόνιων Νησιών. Κάθε φορά που πλησιάζουν αυτοδιοικητικές εκλογές, ο ενεργός πολίτης απελπίζεται. Όσο περνάνε τα χρόνια γινόμαστε χειρότεροι.
Με ενταφιασμένο λοιπόν τον ουσιαστικό πολιτικό διάλογο, την τακτική του «Divide et impera» να προελαύνει, την έλλειψη σαφούς πολιτικού στίγματος, την περιφρόνηση για τα προβλήματα των πολιτών και την τοπική οικονομία να οδηγείται σε κώμα από τους κομματικούς τακτικισμούς, θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε πολιτικά!
Ας μπούμε όμως απότομα και ωμά στο θέμα.
Λίγη πολιτική ωμότητα δε βλάπτει μπρος στην ωμότητα της σιωπής που επικρατεί.
Κατά πάσα πιθανότητα, ο Δήμος Κεφαλονιάς θα ξημερωθεί με ένα - απροσδιόριστο επί του παρόντος - διόλου ευκαταφρόνητο όπως δικαιούμαστε να υποψιαζόμαστε, έλλειμμα (π.χ. 70 εκατομμύρια ευρώ σύμφωνα με τις πλέον συντηρητικές εκτιμήσεις).
Πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν το έλλειμμα οι Δήμαρχοι και τα επιτελεία τους;
Το ερώτημα είναι σαφές.
Ασπάζονται την τακτική του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων;
Θα έχουμε ένα νέο Τοπικό Μνημόνιο για τους πολίτες του νησιού και τις μικρές επιχειρήσεις την επομένη των εκλογών;
Στο πλαίσιο της «βελτίωσης» των εσόδων του Δήμου, θα αυξήσουν την τιμή του νερού ή τα Δημοτικά Τέλη, και πόσο;
Στο πλαίσιο του «περιορισμού» των εξόδων του Δήμου, θα προχωρήσουν σε απολύσεις εργαζομένων;
Τι ακριβώς «χρώμα θα έχει ο λαγός» που προγραμματίζουν να βγάλουν από το χαρτοφυλάκιό τους;
Οι παραπάνω ερωτήσεις έχουν «γωνίες». Είναι «γρέτζες». Για αυτό δεν περιμένουμε απαντήσεις. Δεν είμαστε αιθεροβάμονες, αν και τα αυτοδιοικητικά σχήματα όφειλαν να προσφέρουν ικανοποιητικές απαντήσεις στις παραπάνω «λαϊκές ανησυχίες».
Βέβαια, για την αντιμετώπιση των «δημοσιοοικονομικών» προβλημάτων μιας περιοχής υπάρχει και ο δύσκολος και επίπονος δρόμος του σχεδιασμού και της αποτελεσματικής εκμετάλλευσης των αναπτυξιακών ευκαιριών και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νησιού μας. Ο δρόμος της παραγωγής νέου πλούτου και ευημερίας που θα βοηθούσαν το νησί να ξεπεράσει, έστω και σε βάθος χρόνου, τα όποια δημοσιονομικά και αναπτυξιακά του αδιέξοδα. Σίγουρα δεν είναι εύκολος. Είναι όμως εφικτός. Προϋποθέτει βέβαια να αλλάξουμε τρόπο σκέψης ριζικά. Ο λογική της «στρόφιγγας» που ξαφνικά ανοίγει, δύο μήνες πριν από τις εκλογές, και μας πλημμυρίζει με εκατομμύρια, με δισεκατομμύρια, με τρισεκατομμύρια ευρώ, όπως για παράδειγμα συνέβη στην τελευταία συνεδρίαση του Νομαρχιακού μας Συμβουλίου, διαιωνίζει και αναπαράγει ένα πολιτικό τροπάρι δεκαετιών.
Δεν ξέρω αν οι παρεμβάσεις που ανακοινώθηκαν στο τελευταίο Νομαρχιακό Συμβούλιο ήταν οι πρέπουσες, την ώρα που ο περίγυρος μας έχει μεταβληθεί δραματικά και το νησί κλυδωνίζεται οικονομικά. Αν και δεν έχει νόημα να σχολιαστούν μία προς μία οι ανακοινωθείσες παρεμβάσεις - δράσεις, θα μπορούσαν να γίνουν δύο γενικές παρατηρήσεις. Ορισμένες από τις δράσεις φαίνεται να έχουν πραγματικά μια ισχυρή κοινωνική συνιστώσα ενώ ορισμένες άλλες μια μέτρια ή ασθενή κοινωνική συνιστώσα. Η κοινωνική διάσταση των παρεμβάσεων σίγουρα προσμετράτε στα θετικά. Ωστόσο, με δεδομένη την σημερινή πραγματικότητα, η αναπτυξιακή προοπτική μάλλον αγνοείται. Θα περιμέναμε να δούμε και κάτι ουσιαστικό για τους βασικούς κλάδους της οικονομίας του νησιού μας όπως είναι ο τουρισμός κλπ. Από ότι προκύπτει από το ρεπορτάζ των τοπικών ΜΜΕ, δεν διατυπώθηκε κανένας ιδιαίτερος σχολιασμός ή προβληματισμός από την αντιπολίτευση για τις ανακοινώσεις. Όταν συμμετέχεις σε ένα συλλογικό όργανο με την ιδιότητα του μέλους είτε της πλειοψηφικής παράταξης είτε των παρατάξεων της μειοψηφίας, έχεις νομίζω το δικαίωμα να επικοινωνήσεις την άποψή σου. Επομένως, τα σχόλια που ακολουθούν αφορούν το σύνολο του οργάνου.
Ένα ειδικότερο σχόλιο που θα μπορούσε να γίνει αφορά στην ανακοινωθείσα δράση για την εκπόνηση έρευνας για την κατασκευή τεχνητού υφάλου σε θαλάσσια περιοχή της Κεφαλονιάς. Καταρχήν, είναι μια θετική πρόταση αρκεί να μπει στις σωστές της διαστάσεις. Στο σκεπτικό της πρότασης αναφέρεται ότι ένα τέτοιο έργο θα μπορούσε να συμβάλει στην ανάπτυξη του οικολογικού καταδυτικού τουρισμού. Πιστεύω ότι το νησί μας διαθέτει εκτεταμένα πεδία φυσικών υφάλων, υποθαλάσσιες περιοχές πραγματικά μνημεία της φύσης με σκληρά (βράχια) ή μαλακά (άμμος) υποστρώματα, πλούσια φυσικά υποθαλάσσια λιβάδια φυκιών κλπ. Άρα, ο οικολογικός καταδυτικός τουρισμός θα μπορούσε να αναπτυχθεί έτσι και αλλιώς. Δεν έχει ανάγκη τον τεχνητό ύφαλο. Μάλιστα, αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι περισσότεροι τεχνητοί ύφαλοι στον ελληνικό χώρο κατασκευάζονται από μπετόν μέσω της τοποθέτησης κύβων σκυροδέματος στο βυθό της θάλασσας, μάλλον είναι καλύτερα να εκμεταλλευτούμε τους φυσικούς υφάλους του νησιού, με σχέδιο και κανόνες φυσικά.
Στο σκεπτικό για το έργο του τεχνικού υφάλου, αναφέρεται ότι αυτός μπορεί να συμβάλει στην αύξηση των αυτόχθονων πληθυσμών ψαριών αλλά και της θαλάσσιας χλωρίδας. Αυτό είναι αλήθεια. Ωστόσο, θα πρέπει να προσδιορίσουμε το μέγεθος της αύξησης για την οποία μιλάμε και φυσικά το κόστος. Με έναν πολύ πρόχειρο υπολογισμό από την παρατήρηση μιας δορυφορικής φωτογραφίας του νησιού, μπορούμε να δούμε ότι γύρω από την ακτογραμμή της Κεφαλονιάς υπάρχουν αρκετές χιλιάδες στρέμματα υποθαλάσσιων περιοχών με σκληρό υπόστρωμα (βράχια και πέτρες), δηλαδή υφάλων. Το να προσθέσουμε 5 ή 10 στρέμματα σκληρού υποστρώματος από μπετόν δεν θα αλλάξει και πολλά πράγματα σε ότι αφορά στη συνολική κατάσταση αφού υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα φυσικών υφάλων. Επομένως, η παρέμβαση της κατασκευής του τεχνητού υφάλου αποτελεί πραγματικά σταγόνα στο ωκεανό των υπαρχόντων υφάλων.
Ίσως, σε ορισμένες ειδικές περιοχές του νησιού να είχε νόημα η κατασκευή ενός τεχνητού υφάλου, αλλά μην περιμένουμε να πλημμυρίσουμε με ψάρια. Από την άλλη πλευρά, μια σύντομη περιήγηση στο διαδίκτυο δείχνει ότι τέτοιου είδους έργα, ακόμη και περιορισμένων διαστάσεων, κοστίζουν μερικά εκατομμύρια ευρώ, καθώς συνήθως χρησιμοποιούνται κύβοι από μπετόν οι οποίοι στοιχίζουν ακριβά. Παραθέτω μια φωτογραφία από τον τεχνητό ύφαλο Καλύμνου, που βρήκα στο διαδίκτυο, πριν αυτός καλυφτεί από είδη της θαλάσσιας χλωρίδας κλπ.. Φοβάμαι ότι αν φτιάξουμε κάτι τέτοιο, ο ψαροτουφεκάς του μέλλοντος που θα βρεθεί κοντά στον ύφαλο θα νομίζει ότι ανακάλυψε το παλάτι του Οδυσσέα ή κάποιο βυθισμένο Ναό των Ίνκας ή ακόμη χειρότερα τη Χαμένη Ατλαντίδα. Σε άλλους παρόμοιους υφάλους στην Ελλάδα, τα τσιμεντένια μπλόκια έχουν διαμπερείς τρύπες και θολωτές πορτούλες όπως αυτές που έχουν τα σκυλόσπιτα. Η ποικιλία είναι μεγάλη ανάλογα με την αρτιστική διάθεση του καλλιτέχνη και τα φιλοσοφικά και αρχιτεκτονικά ρεύματα που αυτός υπηρετεί.
Αν βέβαια, υπήρχε κάποιος συνολικός, σοβαρός προγραμματισμός και αντί για μπλόκια από τσιμέντο τοποθετούσαμε σταδιακά, με σχέδιο και τάξη, στο βυθό δύο-τριών κατάλληλων περιοχών, τους βράχους (όχι το χώμα) που θα προέκυπταν από μια πιθανή διαπλάτυνση της Εθνικής Οδού Αργοστολίου-Σάμης, τότε ίσως υπήρχαν πολλαπλά οφέλη. Καταρχήν, θα ξεφορτωνόμασταν τα βραχώδη προϊόντα των έργων οδοποιίας, που δεν είναι κατάλληλα ούτε για την επίχωση απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ, και επομένως δεν θα υπήρχε η ανάγκη να τα σκορπίζουμε δεξιά και αριστερά. Αλλά επίσης, θα είχαμε δωρεάν φυσικούς ογκόλιθους, ίδιους με αυτούς που ήδη βρίσκονται στο βυθό της θάλασσα από αιώνες.
Το ζήτημα του σχεδιασμού και της αξιολόγησης της ποιότητας των έργων, των δράσεων ή των δημόσιων επενδύσεων γενικά, είναι τεράστιο. Γι’ αυτό ας σταματήσουμε εδώ. Ωστόσο, κάποια στιγμή, δοθείσης της ευκαιρίας, θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μια εμπεριστατωμένη συζήτηση και ανάλυση γύρω από αυτό το θέμα τόσο για τις πολιτικές όσο και για τις τεχνικές συνιστώσες των έργων και των προγραμμάτων στο νησί μας.
Για να ξεπεράσουμε την κρίση, χρειάζεται να απαγκιστρωθούμε από την εμμονή στην διατήρηση τακτικών από χρόνια ξεπερασμένων. Ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός.
Στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, χρειάζονται βαθιές τομές τόσο στο Δήμο όσο και στη Περιφέρεια.
Χρειάζονται άτομα ικανά, ψύχραιμα και μεθοδικά, έτοιμα να επωμιστούν το βάρος να σηκώσουν το νησί από την κλίνη του Προκρούστη στην οποία βρίσκεται ξαπλωμένο.
Πραγματικά, ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε … και γινόμαστε ένας ακόμη «ύφαλος» στο απέραντο γαλάζιο του Ιονίου.
Υ.Γ. Νόμος 3528/07 (ΦΕΚ 26 Α/9-2-2007), Άρθρο 45: «Η ελευθερία της έκφρασης των πολιτικών, φιλοσοφικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, όπως και των επιστημονικών απόψεων και της υπηρεσιακής κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής, αποτελεί δικαίωμα των υπαλλήλων και τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου